Botulinumtoxine type A en het gebruik ervan in de cosmetologie

Misschien is het belangrijkste dat veel patiënten verwart voordat ze besluiten om botulinetoxinetherapie te ondergaan, de aanwezigheid van het woord 'toxine' in de naam van het medicijn zelf. Toen ze ontdekten dat botulinumtoxine wordt gebruikt voor een ogenschijnlijk veilige en wijdverbreide procedure, beginnen veel vrouwen zich af te vragen of deze remedie wordt geassocieerd met een giftige stof. En als ze de waarheid ontdekken, zijn ze vaak verrast.

Botulinumtoxine of botulinumtoxine is inderdaad een van de krachtigste gifstoffen in de natuur, die tegenwoordig op grote schaal wordt gebruikt als een cosmetisch product, en slechts een paar stoffen die de wetenschap kent, kunnen worden vergeleken met vergiftigingskracht.

Een fatale vergiftiging van een volwassene vereist dus slechts 0,08-0,1 μg (minder dan een miljoenste gram) botulinumtoxine, of 0,001 μg per 1 kg lichaamsgewicht. Ter vergelijking: de dodelijke dosis kaliumcyanide (het sterkste anorganische gif) voor mensen is 1,7 mg per kg lichaamsgewicht - 1,7 miljoen keer meer. Dat wil zeggen, botulinumtoxine is ongeveer 1,7 miljoen keer giftiger dan kaliumcyanide.

Ondanks zijn toxiciteit komt botulinumtoxine vrij veel voor in de natuur, en je kunt het zelfs in het dagelijks leven tegenkomen. Andere zeer giftige natuurlijke stoffen komen in de regel veel minder vaak in de natuur voor.

Het bekende gif batrachotoxine kan bijvoorbeeld worden gevonden in organismen van exotische bedreigde Zuid-Amerikaanse kikkers, en curare wordt verkregen van planten van het geslacht Strychnos, die ook in Zuid-Amerikaanse selva groeien. Dat wil zeggen, het is moeilijk om deze gifstoffen in het dagelijks leven tegen te komen.

Botulinumtoxine kan op grond van zijn oorsprong letterlijk overal voorkomen - op aarde, in voedsel en in sommige gevallen direct in het menselijk lichaam. Het gebruik ervan leidt tot ernstige vergiftiging en zelfs de dood.

Het is deze stof, zeer giftig en over het algemeen zeer gevaarlijk, die echt wordt gebruikt in injectiecosmetologie. Dat wil zeggen, artsen injecteren het opzettelijk in het lichaam van de patiënt om een ​​cosmetisch effect te verkrijgen. Bovendien zijn deze procedures veilig en geven ze een zo uitgesproken resultaat dat de populariteit van Botox met grote sprongen groeit en de producenten miljarden verdienen.

noot

Slechts één van de producenten van botulinumtoxine, zelfs de meest bekende van vandaag - het Allergan-bedrijf, verklaarde in 2015 een omzet van $ 15 miljard en een netto-inkomen van $ 1 miljard. De omzet en winst van het bedrijf stijgen elk jaar met ongeveer 8-12%.

Wat is botulinumtoxine? Wanneer moet het worden behandeld als een krachtig gif en wanneer moet het als een medicijn worden beschouwd?

 

Een beetje geschiedenis

Er wordt aangenomen dat vergiftiging met botulinumtoxine bij mensen heeft plaatsgevonden in de geschiedenis van de menselijke beschaving. Althans, wetende de biologie van de "producent" van deze stof, is er geen twijfel dat mensen het in alle historische tijdperken kunnen tegenkomen.

Het oudste rapport over botulinumtoxine wordt beschouwd als het decreet van de Byzantijnse keizer Leo IV over het verbod op het eten van bloedworst, gepubliceerd rond 900 na Christus. e. Dit besluit was een poging om het aantal sterfgevallen door worstvergiftiging te verminderen. Historici geloven dat het de botulinumtoxine was die in de Byzantijnse 'bloedboom' verscheen vanwege de specifieke kenmerken van de bereiding, en de oorzaak was van vergiftiging en dood.

Het eerste gedocumenteerde bewijs van vergiftiging met botulinumtoxine was het geval waarbij 13 mensen in 1793 in Duitsland werden vergiftigd. Op dat moment wisten noch de mensen zelf, noch de artsen de oorzaken van intoxicatie, maar ze associeerden de ziekte duidelijk met het gebruik van worsten.Eigenlijk kreeg de ziekte zijn naam - "botulisme", van het Latijnse woord "botulus" - worst.

Bij het beschrijven van de Napoleontische oorlogen hebben historici al vele malen melding gemaakt van botulisme, en in sommige gevallen zijn er enorme vergiftigingen geweest, vooral op het platteland. De hypothese dat de ziekte werd veroorzaakt door een laag niveau van hygiëne werd toen echter algemeen aanvaard.

Rond dezelfde tijd werd de ziekte in Rusland beschreven onder de naam ichthyism. Hier werd ze geassocieerd met het gebruik van gezouten en gerookte vis.

Al in 1817 beschreef de Duitse medische schrijver Justinus Kerner de ziekte in detail. Interessant is dat zelfs toen hij een toxine aan zichzelf introduceerde om de symptomen te bestuderen, hij suggereerde dat het gif dat botulisme veroorzaakt in kleine hoeveelheden kan worden gebruikt om onwillekeurige spiercontracties en zenuwtics te behandelen.

Ten slotte werden de veroorzaker van botulisme en de natuurlijke producent ervan in 1895 ontdekt door de Belgische bacterioloog Emil vas Ermengem. Hij onderzocht de vergiftiging van 34 muzikanten op de begrafenis, toen 3 mensen stierven en 10 in het ziekenhuis lagen met ernstige vergiftiging lange tijd nadat ze zichzelf hadden behandeld met zelfgemaakte ham. De wetenschapper isoleerde Bacillus botulinus uit de ham (letterlijk - "saus bacillus"), en ontdekte ook dat het toxine zelf door bacteriën rechtstreeks in voedsel wordt geproduceerd en daarmee het menselijke spijsverteringskanaal binnendringt, wat leidt tot vergiftiging.

Toen kreeg de factor die vergiftiging veroorzaakt en geassocieerd met de gedetecteerde bacteriën zijn naam - botulinumtoxine.

Later, na discussies, classificeerden de taxonomen de veroorzaker van botulisme bij het geslacht Clostridium en gaven het de volledige naam Clostridium botulinum. En chemici en microbiologen beschreven geleidelijk, terwijl de onderzoeken werden uitgevoerd, de basiseigenschappen van het neurotoxine dat door deze bacillen wordt geproduceerd.

noot

De verkeerde naam voor het gif is botulinum. Een dergelijke term wordt noch in de microbiologie noch in de geneeskunde gebruikt.

Nadere zorgvuldige studie van de ziekteverwekker maakte het mogelijk de oorzaak van voedselbesmetting te begrijpen en manieren te ontwikkelen om de productie van toxine te voorkomen. Dit alles leidde tot het feit dat het aantal gevallen van botulisme aanzienlijk was verminderd, hoewel individuele vergiftiging en zelfs lokale uitbraken in verschillende delen van de wereld voorkomen.

Bijna een eeuw na de ontdekking van de ziekteverwekker en het toxine zelf, in 1973, toonde de wetenschapper Alan Scott aan dat puntinjecties van botulinumtoxine in hyperkinetische spieren de sterkte van onwillekeurige contracties tijdelijk kunnen verminderen of volledig elimineren. Vanaf dit moment begon de geschiedenis van botulinumtoxine, als een medisch en cosmetisch preparaat.

 

Eigenschappen van botulinumtoxine en het toxische effect ervan

Al tijdens de eerste studies ontdekten wetenschappers dat het botulinumtoxinemolecuul abnormaal groot is. De afmetingen zijn ongeveer driemaal de gemiddelde grootte van eiwitmoleculen, en van de eiwitten die in de organische chemie bekend zijn, overschrijden slechts enkele moleculen de grootte of het gewicht van het botulinetoxinemolecuul.

Dus de chemische formule van het botulinetoxinemolecuul is C₆₇₆₀H₁₀₄₄₇N₁₇₄₃O₂₀₁₀S₃₂dat wil zeggen dat het in één molecuul 6760 koolstofatomen, 10447 waterstofatomen, 1743 stikstofatomen, 2010 zuurstofatomen en 32 zwavelatomen bevat.

Het botulinetoxinemolecuul bestaat uit twee ketens - zwaar en licht, die elk hun functie vervullen. De zware keten is verantwoordelijk voor de binding van het molecuul aan receptoren op het oppervlak van de zenuwcel voor verdere penetratie van het eiwit binnenin, en de lichte keten inactiveert het SNAP-eiwit in het neuron zelf - deze reactie veroorzaakt een cascade van processen die uiteindelijk kunnen leiden tot de dood van het lichaam.

Er zijn geen gifstoffen bekend in de wetenschap die grotere moleculen hebben dan botulinetoxinemoleculen. De tetanospasmin, die vergelijkbaar is in zijn eigenschappen, geproduceerd door de tetanus pathogeen, heeft een vergelijkbare structuur en principe van toxische effecten, maar zijn molecuul is kleiner. Daarom is de toxiciteit van tetanospazmin lager dan die van botulinumtoxine (wat natuurlijk niet het geval is, tetanus is minder gevaarlijk dan botulisme, een ziekte).

Ter vergelijking: de molecuulmassa van een botulinumtoxinemolecuul is 150 duizend atomaire massa-eenheden (a.u. m.), En de massa van een tetanospasmin-molecuul is 140 duizend a. e. m

Het is interessant

Er wordt aangenomen dat in overeenstemming met Darwins theorie van natuurlijke selectie, levende organismen in principe niet in staat zijn om toxines te synthetiseren die giftiger zijn dan botulinum-toxines. Dit standpunt wordt echter betwist door sommige auteurs.

Door de sterkte van het toxische effect is botulinumtoxine 250 miljoen keer hoger dan blauwzuur en 70 duizend keer de meest giftige synthetische stof, dioxine.

Tegelijkertijd is het tegengif voor botulinumtoxine vandaag niet bekend. In de geneeskunde wordt een enkelvoudig of meerwaardig antitoxisch anti-botulinum serum gebruikt als een antidotum, verkregen uit het bloed van paarden die volgens een speciaal schema met een toxoïde werden geïnjecteerd. Dergelijk serum is niet commercieel beschikbaar, is alleen beschikbaar voor artsen in medische instellingen en vereist hoge professionele vaardigheden voor toediening.

Omdat het toxine een eiwit is, kan het zowel in vloeibare oplossingen als in droge grondstoffen aanwezig zijn. Op zichzelf heeft het geen geur en kleur, en daarom is het onmogelijk om zijn aanwezigheid in producten te identificeren. De bacterie zelf kan het gif echter 'afgeven' - als er veel bacillen in de worst zitten, ruikt het product naar ranzige plantaardige olie, veroorzaakt door gassen die gelijktijdig door de bacteriën worden afgegeven.

Botulinumtoxine is behoorlijk bestand tegen hoge temperaturen. Tijdens het koken denatureert het en verliest zijn giftige eigenschappen na een half uur, in een autoclaaf bij 120 ° C wordt het binnen 10 minuten vernietigd.

Interessant is dat dit toxine wordt vernietigd in een 1% -oplossing van zuiveringszout in tien minuten, maar het brengt gemakkelijk alkalisatie en verzuring van het medium normaal over. In een alkalische omgeving vindt de vernietiging ervan sneller plaats dan in een zure omgeving.

Identificatie van deze eigenschappen liet te zijner tijd toe om de principes van desinfectie te formuleren van producten die botulinumtoxine kunnen bevatten. Dus vandaag, om te beschermen tegen vergiftiging, worstjes, vlees, vis of groenten die waren opgeslagen of in afwezigheid van zuurstof waren tijdens het koken, wordt het aanbevolen om voorzichtig te koken of bakken.

Nog effectievere preventie van vergiftiging wordt echter beschouwd als de afwijzing van het gebruik van mogelijk besmette voedingsmiddelen. Ingeblikt voedsel 'bombarderen' is bijvoorbeeld duidelijk veiliger om weg te gooien dan te proberen op een of andere manier het gif te vernietigen. Het is gevaarlijk om op de een of andere manier de aanwezigheid van clostridia te bepalen door het deksel op te blazen, zodat je ingeblikt voedsel kunt gebruiken.

Het is opmerkelijk dat, ondanks de unieke eigenschappen van botulinumtoxine, verschillende van zijn typen bekend zijn. Volgens de meest voorkomende classificatie zijn er 9 van deze typen - A, B, C1, C2, D, E, F, G, H. Ze verschillen allemaal in structurele kenmerken van het molecuul en eigenschappen, waaronder toxiciteit.

Bij het verminderen van de toxiciteit zijn deze typen bijvoorbeeld als volgt gerangschikt:

1. Type D - dodelijke dosis voor muizen (de zogenaamde LD50) 0,0004 mcg / kg;
2. Typen C en E - dodelijke dosis voor muizen 0,0011 mcg / kg;
3. Type A, B, C2 - dodelijke dosis voor muizen 0,0012 mcg / kg;
4. Type F is de dodelijke dosis voor muizen van 0,0025.

De meest voorkomende in de natuur, de meest bestudeerde en gevraagde in de geneeskunde en cosmetologie is botulinetoxine type A. Daarnaast wordt botulinetoxine type B gebruikt in sommige geneesmiddelen en, alleen voor experimentele doeleinden, type C, D-toxines en sommige anderen. Al deze typen werden aanvankelijk verdeeld volgens de serovars van hun producerende bacteriën, en pas later werd aangetoond dat hun moleculen verschillende structuren hebben en dat de eiwitten zelf enigszins verschillen in hun eigenschappen.

noot

Bijna alle bestudeerde gevallen van botulisme bij mensen werden veroorzaakt door botulinumtoxines van type A, B of E.

 

Bacteriën Clostridium botulinum als de belangrijkste "producenten" van toxine

Tegenwoordig hebben microbiologen geen consensus over de vraag of Clostridium botulinum als één soort of als een groep bacteriën moet worden beschouwd. Verschillende lijnen van deze bacteriën hebben genetische verschillen, waarvan de ernst ons niet toelaat ze duidelijk in soorten te verdelen, maar de door hen geproduceerde toxines hebben ongeveer hetzelfde effect op het menselijk lichaam.

De biologie van deze soorten is echter bijna hetzelfde.

Er is ook aangetoond dat een vergelijkbaar botulinumtoxine type F wordt geproduceerd door de bacterie Clostridium baratii en type E door Clostridium butyricum.

Al deze bacteriën behoren tot anaërobe organismen die kunnen bestaan ​​en zich alleen vermenigvuldigen in afwezigheid van zuurstof. Normaal leven ze in de bodem in die holtes waarin lucht met zuurstof niet doordringt, meestal in de bodem en slib op de bodem van waterlichamen, vaak in vissen en andere waterdieren.

Als er zuurstof in de omgeving aanwezig is, sterven de vegetatieve vormen van C. botulinum af, maar er blijven sporen achter die kunnen ontkiemen bij blootstelling aan anaërobe omstandigheden. Om deze reden ontwikkelen bacteriën zich alleen in dicht voedsel (vlees en vis, in grote stukken gesneden, worst), of ingeblikt voedsel in hermetisch afgesloten potten, waar zij en het door hen geproduceerde toxine zich in de dikte van het product bevinden.

De optimale temperatuur voor de ontwikkeling en reproductie van deze bacteriën is 26-36 ° C. Hoe dichter de temperatuur bij de bovengrens van het optimum is, des te beter worden de sporen vastgehouden in aanwezigheid van zuurstof en des te sneller vermenigvuldigen de bacteriën zich onder anaërobe omstandigheden.

Het klassieke scenario van voedselbesmetting met clostridia ziet er zo uit:

1. Sporen van bacteriën met stof, aarde of lucht komen met voedsel in containers voor conserven, of met vlees in een pakje worst;
2. Na het sluiten van de container of het binden van de "darm" voor worst, worden optimale anaërobe omstandigheden gevormd waarin sporen beginnen te ontkiemen met het verschijnen van vegetatieve vormen van bacteriën;
3. Clostridia vermenigvuldigt zich met de afgifte van hun metabolische producten, inclusief botulinumtoxine.

Als u vervolgens een dergelijk product als voedsel gebruikt, komt botulinumtoxine het spijsverteringskanaal binnen en leidt het tot vergiftiging.

In het menselijk lichaam vermenigvuldigt clostridia zich niet, en ontwikkelt het toxine niet. Ze kunnen niet bestaan ​​en vermenigvuldigen zich in het spijsverteringskanaal om verschillende redenen:

• De aanwezigheid van zuurstof hier, zij het in kleine hoeveelheden;
• Hoge concurrentie van saprofytische microflora ("lokale" bacteriën remmen de groei van clostridia);
• Hoge zuurgraad;
• De dood van de meeste bacteriën tijdens het koken of in contact met lucht.

Daarom is het gewoon niet gevaarlijk om bijvoorbeeld groenten en fruit direct "uit de tuin" te eten waarop de aarde wordt gehouden, de clostridia zelf en hun sporen. Er zijn twee uitzonderingen op deze regel:

1. Land met bacteriën of hun sporen die in krassen of open wonden raken (zelfs kleine). Vervolgens wordt de wond genezen door een korst uit het bloed of de lymfe, verdwijnt er vrije zuurstof in en begint de ontwikkeling van bacteriën met de afgifte van botulinumtoxine;
2. De inname van clostridia of hun sporen in het spijsverteringskanaal van een pasgeboren baby. Bij jonge kinderen die nog niet zijn begonnen met het eten van vast voedsel, is de zuurgraad van het maagdarmkanaal verminderd en is de darmflora nog niet voldoende actief. Onder deze omstandigheden kan clostridia zich vermenigvuldigen en botulisme veroorzaken. Er wordt aangenomen dat bij dergelijke kleine kinderen honing de belangrijkste bron van infectie is, waarin sporen van de benen van bijen kunnen komen die stuifmeel verzamelen. Om deze reden wordt het afgeraden om honing aan kinderen te geven in de eerste levensmaanden. Na het begin van het voeden van een kind met vast voedsel, neemt de zuurgraad van de maag en darmen toe, het aantal symbiont-bacteriën neemt toe, waardoor omstandigheden worden gecreëerd waarin clostridia zich niet langer kan vermenigvuldigen.

Interessant is dat de eerste variant van infectie vergelijkbaar is met die voor tetanus. Alleen in tetanus komen pathogenen meestal de lichaamsholte binnen wanneer het dier bijt, wanneer geïnfecteerd speeksel diep in de zachte weefsels doordringt, de wond snel geneest, maar de tetanuspathogeen, C. tetani clostridium, begint zich in het weefsel te vermenigvuldigen en tetanustoxine af te scheiden.

Clostridia-sporen zelf zijn beter bestand tegen externe invloeden dan het toxine zelf. Ze zijn bijvoorbeeld bestand tegen koken gedurende 6 uur en blootstelling aan 10% zoutzuur gedurende 40 minuten.

C. botulinum is overal aanwezig, behalve in gebieden met constant lage temperaturen (ze zijn bijvoorbeeld afwezig op bergtoppen en in gletsjers). Daarom kunnen infecties en vergiftiging van hun producten in bijna elk deel van de wereld voorkomen.

De incidentie van botulisme over de hele wereld is echter laag. Volgens de statistieken worden jaarlijks ongeveer 1000 gevallen van botulisme geregistreerd, de mortaliteit is ongeveer 12-13%.

Het door bacteriën geproduceerde botulinumtoxine is een complex van toxine en verschillende niet-toxische hulpeiwitten. Deze laatste beschermen het toxine tegen de werking van verschillende enzymen en zuren, waardoor het gehele aggregaat van bijna overal in het lichaam het bloed kan binnendringen en de doelcel kan bereiken, zich eraan kan hechten en naar binnen kan worden getransporteerd. Hierna begint het giftige effect.

 

Het werkingsprincipe van botulinumtoxine op het zenuwstelsel en de spieren

Botulinetoxine werkt selectief in op zenuwcellen op synaps - de hechting van neuronen aan spiercellen. Bij deze synapsen komt, wanneer een zenuwimpuls het neuron binnenkomt, de neurotransmitter acetylcholine vrij, wat leidt tot irritatie en samentrekking van spiervezels. Dit implementeert het proces van spiercontrole met behulp van zenuwcentra - het ruggenmerg of de hersenen.

Het vergiftigingsproces op cellulair niveau ziet er als volgt uit:

1. Wanneer botulinumtoxine met bloed een bepaalde spier bereikt, beweegt het langs de spiervezel totdat het willekeurig specifieke receptoren op het oppervlak van een zenuwcel tegenkomt;
2. Na binding aan de receptor met een zware keten, wordt het toxinemolecuul geabsorbeerd door de cel zelf en dringt het door in de synaps. Hier worden hulpeiwitten ervan gescheiden en combineert de lichte keten met het SNAP-eiwit, wiens taak het is de afgifte van acetylcholine uit speciale blaasjes in de synaps te stimuleren;
3. SNAP wordt geïnactiveerd en bij ontvangst van een zenuwimpuls worden acetylcholine en spiercontractie niet uitgescheiden.

Chemo-denervatie ontwikkelt zich zelfs wanneer geen signalen van de hersenen spiercontractie stimuleren.

Parallel aan de effecten van botulinumtoxine treden andere pathologische verschijnselen op:

• De binding van zuurstof door rode bloedcellen is verbroken;
• De activiteit van het parasympathische zenuwstelsel neemt af, de absorptie van zuurstof door weefsels is verzwakt;
• Hemodynamische stoornissen ontwikkelen.

In het hele lichaam leidt dit tot dodelijke gevolgen:

1. Diafragmacontracties verzwakken en hypoxie ontwikkelt zich;
2. Parese van het strottenhoofd, de keelholte en de epiglottis ontwikkelt zich, waardoor speeksel in de bronchiën begint te stromen en zelfs braaksel kan binnendringen (een persoon kan ze niet ophoesten vanwege denervatie van spieren);
3. Hartritme is verstoord;
4. Acuut ademhalingsfalen ontwikkelt zich. Zij is de belangrijkste doodsoorzaak in botulisme.

In sommige gevallen kunnen aangehechte secundaire bacteriële infecties levensbedreigend zijn.

In geval van vergiftiging kan botulinumtoxine het zenuwweefsel in elk deel van het lichaam aantasten. Het is opmerkelijk dat denervatie van sensorische zenuwen niet optreedt en het slachtoffer een volledig beeld van sensaties heeft - hij hoort, ziet (hoewel het gezichtsvermogen meestal wordt aangetast door denervatie van de oogspieren), voelt hij pijn en raakt de huid aan. Deze combinatie van uitgebreide diepe verlamming met behoud van volledige gevoeligheid is een kenmerkend diagnostisch teken van botulisme.

 

Hoe en wat kan worden vergiftigd?

Voedselvergiftiging treedt in de meeste gevallen op bij het eten van voedsel dat al door bacteriën geproduceerd botulinumtoxine bevat. Meestal zijn dit:

• Verschillende ingeblikte voedingsmiddelen (meestal huisgemaakt), niet alleen vlees, maar ook groente, champignon (gefrituurde champignons in blik zijn bijzonder gevaarlijk), wanneer bereid, komen sporen van clostridia in het product en waarin, na het draaien, optimale omstandigheden voor de ontwikkeling van bacteriën worden gevormd. Voortplantend, clostridia stoten een groot aantal verschillende gassen uit, daarom stijgt de druk in de container en verschijnen karakteristieke opzwellingen op de deksels van de blikken. Dergelijk ingeblikt voedsel wordt "bombardementen" genoemd en het is zeer waarschijnlijk dat het gebruik ervan in voedsel tot vergiftiging zal leiden. Na hun ontdekking sterven de bacteriën zelf doordat zuurstof het product binnendringt, maar het botulinumtoxine blijft bestaan;
• Worsten en vleesproducten gemaakt van gehakt, gehakt of gehakt in een vleesmolen en vervolgens in een schaal gelegd. Hier, in de schaal, is er ook geen zuurstof, waardoor de omstandigheden comfortabel zijn voor bacteriën;
• Vis - gedroogd, gezouten, gebeitst, gekookt zonder toegang tot zuurstof.

Al deze producten vertonen meestal geen aanwezigheid van bacteriën, noch door geur, noch door smaak, noch door andere tekenen. Alleen bij ernstige infecties kan er een onaangename geur van ranzige olie in verschijnen.

Botulinetoxinevergiftiging kan ook op de volgende manieren optreden:

1. Land, stof, vuil dat op een open wond komt, onbedoelde injectie van een besmet object (bijvoorbeeld een nagel);
   

   Sporen van een botulinum-bacil kunnen bijvoorbeeld samen met de aarde in een wond terechtkomen.

2. Inslikken van clostridiumsporen als kind in de eerste levensmaanden. Dit kan gebeuren zowel bij het opzettelijk behandelen van de baby, bijvoorbeeld, met honing, als bij het per ongeluk inslikken van verschillende besmette voorwerpen in zijn mond - speelgoed dat vóór dingen op de grond is gevallen.

Ondanks de schijnbaar eenvoudige vergiftiging door besmet voedsel in blik en, omgekeerd, de lage waarschijnlijkheid van vergiftiging van een pasgeboren kind, tonen wereldwijde statistieken aan dat pasgeboren botulisme in alle gevallen 65% van de vergiftigingen uitmaakt, 20% voor wondbotulisme en slechts 15 voor de voedselvorm van de ziekte. %.

Het is interessant

Het is bekend dat de vader van de beroemde dichter Vladimir Mayakovsky stierf aan tetanus, prikte in zijn vinger met een naald. Op deze manier kan een infectie met sporen van C. botulinum optreden, vooral omdat tetanus en botulinum bacillen een vergelijkbare biologie hebben.

Het is ook mogelijk vergiftiging wanneer het toxine de longen binnentreedt met ingeademde lucht of wanneer het de slijmvliezen van de ogen binnendringt. Dit werd bewezen tijdens experimenten op apen en vervolgens gebruikt voor militaire doeleinden om chemische wapens te maken. Zulke botulinumtoxine onder de code XR moest worden gespoten over plaatsen van concentratie van vijandelijke mankracht om mensen te vergiftigen. Tegenwoordig zijn er echter geen gevallen bekend van feitelijk gebruik van botulinumtoxine voor militaire doeleinden.

Het is interessant

Er wordt aangenomen dat het het botulinumtoxine was dat de vulling van de granaat vergiftigde, wondjes uit de fragmenten die leidden tot de dood van Reinhard Heydrich, het protege van Hitler in bezet Tsjechoslowakije. Sommige historici betwijfelen echter deze versie.

Uit het voorgaande worden methoden duidelijk om het risico op toxinevergiftiging te verminderen:

1. Let op hygiëne bij het zorgen voor de baby. Dit betekent niet dat volledige steriliteit wordt gehandhaafd (dit is ook een ongewenst extreme), maar ook om ongewassen dingen in de mond van het kind toe te staan, en nog meer, gewoon de aarde is onaanvaardbaar;
2. Behandel willekeurige wonden en krassen met antiseptica, in extreme gevallen, spoel ze zo snel mogelijk na verwonding, totdat de wond is genezen;
3. Eet geen duidelijk verdacht voedsel - ingeblikt voedsel uit gezwollen blikjes, worstjes, gerookt vlees en vis met een onaangename geur;
4. Voor gebruik alle vleesproducten en vis aan een warmtebehandeling onderwerpen - frituren, continu koken. Dit vernietigt zowel botulinumtoxine als de bacteriën die het produceren, en met een zekere waarschijnlijkheid van hun sporen.

Desalniettemin, zelfs als u zich aan deze regels houdt, moet u weten hoe botulisme zich manifesteert, en bereid zijn om de eerste noodzakelijke maatregelen te nemen als iemand in de buurt de bijbehorende symptomen heeft.

 

Tekenen van vergiftiging met botulinumtoxine

De eerste tekenen van botulisme zijn over het algemeen vergelijkbaar met de symptomen van gewone voedselvergiftiging. Het slachtoffer ontwikkelt diarree, misselijkheid, braken, buikpijn. Het is opmerkelijk dat diarree zelf relatief kort duurt (minder dan een dag), omdat door de werking van het toxine parese van de darmspieren ontstaat en uitwerpselen ophoudt.

Deze symptomen ontwikkelen zich gemiddeld binnen een dag na het gebruik van vergiftigd voedsel, maar soms kan de incubatietijd slechts enkele uren zijn, en in andere gevallen strekt het zich uit tot 3-4 dagen.

Aan het einde van diarree voelt de patiënt een opgeblazen gevoel, winderigheid. In dit geval ontwikkelt hij constipatie. Al deze symptomen duiden op het stoppen van de actieve peristaltiek van de darmspieren en de processen van voedselfermentatie in het maagdarmkanaal.

Tegelijkertijd ontwikkelen de symptomen van neurologische aandoeningen:

• Verzwakt zicht door parese van accommodatie, het onvermogen om de blik te lezen en te concentreren, visuele effecten voor de ogen - "raster", "mist", "vliegen";
• Ooglid prolaps (ptosis);
• Hangend hoofd vanwege zwakte van de occipitale spieren;
• Overtredingen van dictie, moeite om de tong uit te steken;
• Oppervlakkige zeer zwakke ademhaling;
• Hyposalivatie, uitdrogen van het mondslijmvlies;
• Algemene zwakte, malaise.

In de meeste gevallen ontwikkelen deze tekenen tegen de achtergrond van normale lichaamstemperatuur en met volledig behoud van gevoeligheid.

De behandeling voor botulisme moet echter beginnen voordat parese optreedt. Daarom moet u een arts raadplegen bij het eerste teken van vergiftiging, vooral als bekend is dat de patiënt ingeblikt voedsel of vleesproducten heeft gegeten.

 

Regels voor eerste hulp en behandeling van intoxicatie

Bij de eerste tekenen van vergiftiging wordt aanbevolen om een ​​ambulance te bellen en de volgende manipulaties uit te voeren:

1. Braken van het slachtoffer opwekken (blootstelling aan de tongwortel met een vinger, consumptie van 0,5 liter zout water);
2. Laat verschillende tabletten actieve kool of microkristallijne cellulose worden ingeslikt en gewassen met water.

Andere effectieve maatregelen thuis zijn niet beschikbaar. De kans op een succesvol resultaat hangt af van de snelheid van levering van het slachtoffer aan het ziekenhuis.

Al in een ziekenhuis wordt een dergelijke behandeling uitgevoerd:

1. Maagspoeling met een speciale sonde om de resten van vergiftigd voedsel te verwijderen;
2. Darmdialyse of meerdere reinigende klysma's om het toxine vanuit het darmepitheel in de oplossing te verspreiden. Gewoonlijk wordt voor dit doel een 5% -oplossing van soda gebruikt, maar in een ernstige toestand van de patiënt kunnen oplossingen met de toevoeging van glucose en andere stoffen worden gebruikt om hun diffusie uit het lichaam te voorkomen;
3. De introductie van anti-botulinum serum of natuurlijk homoloog plasma. Een dergelijke introductie is erg moeilijk, de techniek ervan vereist een voorlopige bepaling van de aanwezigheid van een allergie voor serumcomponenten. Als er een allergie is, wordt het medicijn toegediend onder het mom van antihistaminica of glucocorticoïde medicijnen en moet het toedieningsalgoritme worden geobserveerd rekening houdend met de snelheid van ontwikkeling van intoxicatie, en na invoer is het noodzakelijk om de toestand van de patiënt te volgen om mogelijke allergische reacties tijdig te identificeren. Bovendien vereisen de gebruiksinstructies de juiste afwisseling van sera tegen toxines van verschillende typen. Het is duidelijk dat alleen een arts deze manipulaties moet uitvoeren.

Bij tijdige behandeling zijn deze procedures meestal voldoende om de toestand van de patiënt en geleidelijke ontgifting te normaliseren. In meer ernstige gevallen heeft u mogelijk het volgende nodig:

• Kunstmatige ventilatie van de longen met een verhoogde hoeveelheid zuurstof;
• Antibacteriële therapie (voornamelijk om bijbehorende infecties te bestrijden);
• De introductie van diuretica, metabolieten, vitamines, glucose;
• Het gebruik van glucocorticoïden voor medicijnen die overgevoeligheid kunnen veroorzaken.

Herstel na ziekte vindt zeer langzaam plaats vanwege de duur van regeneratie en het verschijnen van nieuwe zenuwsynapsen in plaats van geïnactiveerde. Het langste (tot enkele maanden) zicht is hersteld.

Het is opmerkelijk dat, ondanks de ernst van de symptomen van de ziekte, na herstel meestal geen gevolgen zijn. Bijna nooit laat botulisme immuniteit achter, en analyse van antilichamen nadat het geen immunoglobulinen tegen botulinumtoxine onthult. Dit komt door het feit dat vergiftiging optreedt met zeer kleine doses gif, waarop het lichaam eenvoudig niet reageert. Om deze reden lijkt de introductie van botulisme in de geschiedenis in de lijst met contra-indicaties voor Botox-injecties of soortgelijke medicijnen enigszins overbodig. De overgrote meerderheid van de mensen die botulisme hebben gehad, zijn nog steeds vatbaar voor botulinetoxine.

 

Het gebruik van botulinumtoxine in de geneeskunde en cosmetologie

Ondanks het acute toxische effect, wordt botulinumtoxine gebruikt als een medicijn en cosmetisch product en de populariteit ervan groeit voortdurend.

Het belangrijkste doel van het gebruik ervan in de geneeskunde is denervatie en immobilisatie van overmatig actieve spieren. In klinische gevallen kan dit nodig zijn, bijvoorbeeld in de volgende omstandigheden:

• Verschillende spasmen;
• Strabismus veroorzaakt door spanning van de oogspieren;
• Tremor van handen;
• Hersenverlamming;
• Cervicale dystonie;
• Polskrampen na een beroerte;
• Urine-incontinentie in urologie geassocieerd met hyperactiviteit van de spier die de blaas comprimeert.

Ook kan het gebruik van botulinumtoxine de symptomen van chronische migraine en hyperhidrose (zweten) verminderen.

Botulinumtoxine werd echter het meest gebruikt in de cosmetologie. Hier wordt het meestal gebruikt om de gezichtsspieren van het gezicht te immobiliseren, waardoor u de diepste dynamische rimpels kunt verwijderen. In dit geval wordt het toxine strikt lokaal in kleine doses toegediend aan de doelspieren. Hier dringt het snel door in neuromusculaire synapsen, heeft het een lokaal effect en heeft het geen toxisch effect op het lichaam als geheel.

Voor hetzelfde doel wordt het gebruikt als neurotoxine voor de correctie van enkele andere cosmetische defecten - overmatig uitstekende spieren, te ruwe vormen bij voormalige atleten (bijvoorbeeld om het uiterlijk van massieve spieren van de schoudergordel glad te maken).

Belangrijk om te weten

Zowel in de farmacologie als in de cosmetologie wordt botulinumtoxine uitsluitend als een actueel middel beschouwd. Wanneer het in de spieren wordt ingebracht, leidt het niet tot vergiftiging, maar heeft het een therapeutisch of cosmetisch effect. Als het het spijsverteringskanaal, de longen of het slijmvlies van de ogen binnendringt, zal dit leiden tot vergiftiging.

Vaak wordt botulinum-therapie beschouwd als onderdeel van een hele reeks cosmetische procedures. Toxine-injecties worden afgewisseld met de introductie van vulstoffen, DMAE, het gebruik van "gouden draden". Het is vermeldenswaard dat het gelijktijdig met botulinumtoxine niet wordt aanbevolen om andere cosmetica te gebruiken om een ​​afname van de effectiviteit van botulinum-therapie te voorkomen.

Voor cosmetische en medische doeleinden wordt botulinumtoxine verkregen uit culturen van clostridia gekweekt in containers met een speciale voedingsbouillon. In een bepaald stadium wordt neurotoxine zelf geïsoleerd uit deze bouillon, het wordt grondig gereinigd (de reinigingskosten kunnen de kosten van het cultiveren van de bacteriën en het bereiden van het medicijn zelf overschrijden), en het uiteindelijke medicijn wordt bereid in poedervorm of in de vorm van een toxine-oplossing. En trouwens, vanwege de moeilijkheden bij het verkrijgen, schoonmaken en transport, is de prijs van het eindproduct vrij hoog.

Gezien de enorme populariteit van botulinum-toxine-injecties, wordt de productie ervan vandaag in industriële laboratoria in grote laboratoria uitgevoerd. Het komt op de markt onder verschillende handelsnamen, de meest bekende daarvan zijn Botox (het is al een begrip), Dysport en Xeomin. Onder hen onderscheidt Xeomin zich door het feit dat het een puur botulinetoxinepreparaat is, terwijl de rest van de preparaten een complex van botulinumtoxine type A met hemagglutinine-eiwitten bevatten.

noot

Het is niet helemaal correct om te zeggen dat Botox en botulinumtoxine hetzelfde zijn. Het verschil tussen deze concepten is groot, ze geven verschillende categorieën aan. Botulinumtoxine is een werkzame stof van het Botox-medicijn, dat ook hulpcomponenten bevat. Maar over het algemeen zijn deze concepten voor de patiënt gelijk - de introductie van Botox in het lichaam betekent de introductie van de neurotoxine zelf.

Het enige type B-botulinumtoxine dat vandaag beschikbaar is, is Mioblock. Het wordt gebruikt in gevallen waarin patiënten resistentie ontwikkelen tegen neurotoxine type A en de bijbehorende geneesmiddelen niet het gewenste effect geven.

Elk jaar worden er steeds meer nieuwe medicijnen op de markt gebracht - Hutox (Hutox), Verfx (synoniem - BTX 100), Meditoxin, Zentex en anderen. Hun kenmerken zijn over het algemeen vergelijkbaar, en de belangrijkste criteria om te kiezen tussen hen en meer bekende medicijnen zijn prijs, effectiviteit en veiligheid.

Opgemerkt moet worden dat juist door de ontwikkeling van de concurrentie, de toetreding van nieuwe fabrikanten tot deze markt en het verschijnen van nieuwe producten de prijs van botulinumtoxine zelf en de diensten voor de introductie ervan voortdurend dalen. Zo is botulinum-therapie tegenwoordig in Rusland niet alleen beschikbaar voor inwoners van Moskou en St. Petersburg, maar ook voor patiënten in de meeste grote steden.

noot

Alle bovenstaande bereidingen bevatten hetzelfde botulinetoxine, dat in worst of ingeblikt voedsel een sterk gif is. Lokaal gebruik van deze medicijnen als injecties in de spieren zal niet leiden tot vergiftiging, maar als de inhoud van een dergelijke fles in het spijsverteringskanaal komt, kan dit vergiftiging en typisch botulisme veroorzaken.

Bovendien is vandaag bewezen dat botulinumtoxine een cosmetisch effect kan hebben, hoewel het zwakker is, zelfs met een eenvoudige toepassing op de huid.In dit verband werd het mogelijk om medicijnen te kopen die geen injecties vereisen - verschillende serums (bijvoorbeeld Bodyton), speciale lotions. Bovendien kunnen deze fondsen, in tegenstelling tot botulinumtoxine, in een online winkel of apotheek worden gekocht en onafhankelijk worden gebruikt. Niettemin is hun effectiviteit bij het corrigeren van rimpels nog niet zo betrouwbaar getest als de effectiviteit van injecteerbare preparaten.

Het is belangrijk om te begrijpen dat de lokale toediening van cosmetica met botulinumtoxine redelijk veilig is. Botulisme en vergiftiging komen eigenlijk niet voor bij dergelijke procedures. Dit wordt bevestigd door speciale onderzoeken en beoordelingen en de ervaring van artsen. Ongewenste gevolgen van het cosmetische gebruik van botulinumtoxine manifesteren zich alleen vanwege allergische reacties erop en enkele andere fenomenen die gevaarlijk kunnen zijn (sterfgevallen door het gebruik van botulinumtoxinepreparaten zijn bekend), maar hebben niets te maken met vergiftiging met botulinumtoxine.

Botulinumtoxine is dus een van de helderste bewijzen van de regel: alles is gif en alles is een medicijn; beide bepalen de dosis. Alleen in het geval van botulinumtoxine is het een gif of een medicijn, bepaald door de manier waarop het het lichaam binnenkomt.

 

Een interessante video over het effect van botulinumtoxine op het lichaam in geval van vergiftiging

 

Het gebruik van botulinumtoxine in de cosmetologie